- νεκροπώλης
- νεκροπώλης, ὁ (Α)(για τον Αχιλλέα) αυτός που πουλά τους νεκρούς, νεκροπράτης, νεκροπέρνας.[ΕΤΥΜΟΛ. < νεκρ(ο)*- + -πώλης (< πωλῶ), πρβλ. ιματιο-πώλης, λινο-πώλης].
Dictionary of Greek. 2013.
νεκροπώλης
Look at other dictionaries:
νεκρός — ή, ό, θηλ. και ά (ΑΜ νεκρός, ά, όν) 1. αυτός που στερήθηκε τη ζωή, πεθαμένος («χελώνην ποὺ νεκρὰν εὑρών», Λουκιαν.) 2. αυτός που δεν έχει ζωτικότητα ή κίνηση, αδύνατος, άτονος, αδρανής (α. «να σέ σφίξω απεθυμάω, μα το χέρι είναι νεκρό», Σολωμ. β … Dictionary of Greek
